Thursday, June 3, 2010

Η αμηχανία προς το μερικό.Athens Voice,Lifo




Εδώ και πολλές δεκαετίες ένας δημοσιογράφος του αυτοκινήτου κάνει μια πολύ έγκυρη και διεισδυτική κριτική. Ο Κ.Καββαθάς.

Ο Καββαθάς ανέλυε τα πάντα με βάση τις τεχνολογικές και οικονομικές συντεταγμένες όπως αυτές ετεροκαθορίζονται από το αυτοκίνητο. Με αφορμή το αυτοκίνητο, την τεχνολογία του, τους ρυθμούς ζωής και τις οικονομίες που επιβάλλει ο Καββαθάς δημιούργησε μια μικρή πολιτειολογία της νεοελληνικής κοινωνίας με σταθερές κριτικές .Υπέρμαχος του τεχνολογικού εκσυγχρονισμού ,της ατομικής ευθύνης ,του φθηνού εντυπωσιασμού παραμένει μια πολύ ιδιαίτερη φωνή.

Με μια έννοια ο Καββαθάς πρωτοπόρησε σε μια νέα συνθήκη δημοσιότητας που αναδύθηκε μαζί με τις κοινωνικές αλλαγές. Αυτήν του κοινωνικού καταμερισμού και των απόλυτων διακριτών. ρευμάτων .Μα ματιά στα περιοδικά και ένθετα είναι αποκαλυπτική .Μηχανόβιοι ,κυνηγοί ,αθλητές ,κομμώτριες ,ψαράδες ,κομπουτεράδες, μοντελιστές κλπ έχουν την έκφραση τους. Νέες φυλές και αγέλες της μητρόπολης γεννούνται και δημιουργούν ένα διπλό φαινόμενο. Κατ ’αρχάς επιτείνουν τον κοινωνικό καταμερισμό ,και ταυτόχρονα δημιουργούν και βαθαίνουν την δικιά τους εσωτερική κουλτούρα. Όλες αυτές οι κάστες συνεχώς βαθαίνουν την εσωτερική κουλτούρα τους. Όσο ο καιρός περνάει οι κάστες γίνονται μεγαλύτερες αλλά και πιο ειδικές.

Θα είχε ενδιαφέρον να δούμε κατά πόσο μπορεί να ασκηθεί κριτική σε κάθε από αυτές τις «κάστες». Βέβαια ο πιο απλοϊκός τρόπος είναι να δεις τις συσπειρώσεις αυτές ως τέτοιες , στοχεύοντας το περιεχόμενο τους ως αντικείμενο κριτικής .Ταυτόχρονα έτσι χάνεται το κύριο που είναι το φαινόμενο του παραγωγικού θρυμματισμού που αναδύει όλα αυτά τα ρεύματα.

Το πρόβλημα δεν είναι αν το κυνήγι είναι καλό ή κακό και τι ακριβώς λένε οι κυνηγοί ,αλλά το τι κάνει τόσους πολλούς να αναζητούν ταυτότητα ως κυνηγοί.

Σε μια τέτοιου τύπου αρχιτεκτονική εντάσσεται και η περίπτωση των εβδομαδιαίων δωρεάν εφημερίδων Lifo και Athens Voice.Είναι έντυπα που δεν είναι για τον καθένα αλλά για μια ειδική κοινωνική συνθήκη ,ευρεία αλλά και σχετικά προσδιορισμένη. Οι εφημερίδες αυτές εκπροσωπούν ,αντιπροσωπεύουν ,αναδύονται από μια κοινωνική ορμή που προϋπάρχει πριν από αυτές .Πρόκειται για τον μητροπολιτικό νέο κόσμο που αναζητά να ζήσει θετικά την πόλη ανάμεσα σε μια εβδομάδα.

Τα Lifo και Athens Voice είναι η φωνή του εφήμερου θετικού, του πρόσκαιρου χαμόγελου, της ενεργητικής αποκάλυψης μιας ζώσας Αθήνας των πολλαπλών δράσεων.

Το ιστολόγιο από καιρό έχει καταθέσει ότι μόνο παλαιομοδίτικος αναχωρητισμός της άγνοιας μπορεί να είναι τυφλός που να μην βλέπει ότι εδώ και κάτι χρόνια η Αθήνα είναι μια ελκυστική μητρόπολη ανήσυχη, δημιουργική , κοχλάζουσα από ενέργεια .Ο κάθε πλεγματικός μπορεί να σταθεί στις βρωμιές του κάθε Κακλαμάνη και το ελάχιστο πράσινο ,αλλά ακριβώς πίσω από αυτό κρύβεται μια δημιουργική πόλη που αν την «ψάξεις» μπορεί να σε εκπλήττει διαρκώς. Είπαμε «άμα την ψάξεις» και ως εκ τούτου καταλαβαίνουμε τον καθένα που επειδή βαριέται πάει στην Πράγα ,το λέει και οκτώ φορές την ώρα για τα μπαράκια της, την στιγμή που αντίστοιχοι χώροι υπάρχουν και εδώ. Το μόνο που αλλάζει είναι η αρχιτεκτονική της πόλης, αλλά όχι η πόλη ως λειτουργία ,ροές ,δημιουργία ,αναζήτηση.

Μπουρτζόβλαχοι ζείτε στην πιο in πόλη του κόσμου και σας τρέχουμε τα σάλια σε κάθε τριτοκλασάτη pub της Ευρώπης που στοιβάζονται οι νυσταλέοι συλλέκτες βιομηχανικών τουριστικών αναμνήσεων!!

Διαχειριστές αυτής της θετικότητας είναι τα Lifo και Athens Vocie

Οι εφημερίδες αυτές γεννήθηκαν μαζί με την δημιουργική ανάπτυξη της πόλης. Η καταστατική συνθήκη των περιοδικών της πόλης είναι η ενεργητική ανακάλυψη της, η μεταχείριση της ως αέναου παραγωγού θετικών εκπλήξεων. Και προς έκπληξη μας έχουν δίκιο!

Η μητροπολιτική Αθήνα είναι εδώ ζωντανή με τρομερές συνεχείς εκπλήξεις χώρων δράσεων και ευκολιών. Αλλιώς κανένας δεν θα διάβαζε αυτές τις εφημερίδες ,αφού τα ξέρουμε όλα.

Φαντάζεσαι σε μια εφημερίδα πόλης να αναπνέει με ένα λόγο επερχόμενης κρίσης ,μιας οδύνης του κοινωνικού τραύματος, της επερχόμενης φτώχειας;

Κι ’όμως ναι κάποιοι φαντάζονται!

Και έτσι βρήκαν πολιτικό αντίδικο τους συντάκτες του

Είναι ας πούμε να πας στους τέσσερεις τροχούς, και να αναμένεις ο Καββαθάς να σου αναλύσει ότι το ΙΧ είναι αποτέλεσμα μιας καπιταλιστικής ανάπτυξης που προωθεί την «αυτοκίνηση» και όχι τις δημόσιες μεταφορές .Αυτό είναι αλήθεια ,αλλά στο μεταξύ το αυτοκινητάκι μας το έχουμε σχεδόν όλοι.

Το ίδιο συμβαίνει με τις εβδομαδιαίες εφημερίδες της πόλης.

Διαχειρίζονται το επερχόμενο Σαββατοκύριακο, αναπνέουν την αισιοδοξία της μιας βραδιάς, την μικρή ανακάλυψη ενός νέου στεκιού, τι περιμένει κανείς να κάνουν; Αυτό το κάνουν άλλοι

Αναγκαστικά λοιπόν οι συντάκτες αυτοί έχουν διαχειριστικό, τεχνικό, και όχι κριτικό λόγο. Αν προσέξουμε καλά όλος ο λόγος τους διαπερνάται από μια λογική του «στυλ»

«Φίλε έχω μερικά Week End να περάσω στην Αθήνα μπορείς σε παρακαλώ να με αφήσεις ήσυχο; Καψίματα ανώφελες απεργίες, πνιγηρές απαισιοδοξίες ,δεν με αφορούν.»

Ε αυτόν το εξειδικευμένο ,κατακερματισμένο λόγο, αυτόν τον λόγο που συνοδεύει διαφημίσεις bar,όπως τα μπούτια συνοδεύουν τις αρλούμπες του Κωστόπουλου ,βρήκαμε τώρα να ασχοληθούμε. Λες και αν πας να διαλέξεις καμιά παράσταση για το βράδυ διαβάζεις και κανένα Ριζοσπάστη για ξελεγράρισμα
Πίσω όμως από την προσπάθεια μιας ανάδειξης του συνοδευτικού λόγου του αθηναϊκού life style κρύβεται ,μια βαθύτερη αμηχανία. Η αμηχανία να διαχειριστούμε το μερικό, το ειδικό, το κατακερματισμένο. Και επειδή δεν αντέχουμε ή βαριόμαστε την πραγματική επεξεργασία, διαλέγουμε από τα μερικά αυτά που δεν μας πάνε. Ενώ ότι μερικό μας πάει είμαστε ανέμελοι.


Γνωστός γραφικός καθηγητής της αντικαπιταλιστικής αριστεράς κάθε τρεις και λίγο εμφανίζεται στο Φως καλεί τον Λούβαρη (!!) σε παρουσιάσεις βιβλίου του, και δίνει συνεντεύξεις στο Φως που καλεί τους χούλιγκαν να ηρεμήσουν για μανατζάρει το μαγαζί ο Κόκκαλης ,όταν το ίδιο πρόσωπο σε ιντερνετικές συνεντεύξεις τους καλεί σε εξέγερση.

Συμπέρασμα .Η διαχείριση του μερικού είναι πολύ πιο δύσκολη από την γενικόλογη ρουτίνα του «καθολικού»

8 comments:

celin said...

lls,διαβαζω επι πολλα χρονια κ τις 2 εφημεριδες,πρεπει να σου πω οτι εχουν γραφτει-ειδικα στη lifo-σπουδαια κειμενα,που αντικατοπτριζουν οχι μονο αυτο που λες[μια διαχειριση της θετικοτητας,συλληψη του σφυγμου της ανησυχης νεολαιας],αλλα κ μια ενδελεχη κριτικη του κοινωνικοπολιτικου γιγνεσθαι,ενδιαφερουσα βιβλιοκριτικη-δισκοκριτικη γενικοτερα αιχμηρες αποψεις.

Βεβαια,μη παμε κ στο αλλο ακρο,θεωρω οτι εχουν γραφτει κ πολλες αρλουμπες,οπως βεβαια αρλουμπες μπορει να γραφω κ εγω,ολοι εχουμε το δικαιωμα στην αρλουμπα
http://celinathens.blogspot.com/2010/06/sex-and-city.html

Η athens voice ας πουμε,ειχε ολα αυτα τα χρονια μια ξεκαθαρη γραμμη,που εκφραζοταν μεσα απο το editorial του Γεωργελε,
Ζητω ο εκσυγχρονισμος,ζητω ο Κωστας Σημιτης.Θυμαμαι ποσο ειρωνικα αντιμετωπιζε τις κατηγοριες που εκτοξευονταν εναντιον της Σημιτικης Κυβερνησης για διαφθορα,
τουμπεκι για τα υπερκοστολογημενα Ολυμπιακα εργα,
τουμπεκι για τα πρασινα σκανδαλα,
χλιαρη κριτικη για το σκανδαλο του Χρηματιστηριου.
Τωρα που βγαινουν ενα ενα καποια πραγματα στη φορα,κ γινεται αντιληπτο απο καποιους ποσο επιζημια ηταν αυτη η Κυβερνηση κ το θερμοκηπιο διαφθορας της,
δε ξερω τι λεει γιατι δε με ενδιαφερει να την ακουσω.

Ολη αυτη η λατρεια του "εκσυγχρονισμου",ιστορικα δε δικαιωνεται.
Κ μετα τον εκσυγχρονισμο,εχουμε τωρα τη λατρεια του νεοφιλελευθερισμου,επομενως η εφημεριδα αποδεικνυεται κ μη πλουραλιστικη,γιατι οποιον κ να διαβαζεις απο κει,ειναι σα να λεει τα ιδια ακριβως πραγματα.
Επομενως,ισως θα μπορουσε να πει καποιος οτι ειναι κ διαχειριστες του εφησυχασμου κ της σταχτης στα ματια,
του στυλ
"για ολα τα δεινα του τοπου ευθυνεται η Αριστερα κ οι οπισθοδρομικες αντιληψεις που μας κρατανε πισω σαν χωρα,νεοφιλελευθεροποιηθειτε γιατι χανομαστε"

Δεν ειναι η γνωμη μου θεσφατο,μπορει να δικαιωθουν,παντως στον Σημιτικο εκσυγρονισμο καθολου δικαιωμενοι δεν ειναι.

Να της αναγνωρισω ομως οτι ηταν απο τις ελαχιστες εφημεριδες που εκριναν αρνητικα τον Καραμανλισμο κ τη γαλαζια λαιλαπα,απο την αρχη.
Οταν ολοι επλεκαν υμνωδιες,h athens voice,ηταν αντιμετωπη κ ασκουσε σκληρη κριτικη.

Τελοσπαντων,προτιμω τη lifo k τον Τσαγκαρουσιανο.Εκει υπαρχει κ πλουραλισμος κ γραφουν καλυτερες πενες.

Left Liberal Synthesis said...

Celin
Θαυμάσια κείμεν γραφονται και στο Athens Voice
Στο σημερινό τεύχος υπάρχει τοποθέτηση για τα Εξλαρχεια που σπάει όλα τα στερεότυπα.
Το νόημα μου είναι το εξής
-Τι απαιτήσεις έχουμε από κείμενα σε σφημερίδες free press που απλώς συνοδεύουν διαφημήσεις bar,cinema,κλπ;
Υποστηρίζω ότι είναι αδύνατον εδω να βρόυμε κριτική,Εξαιρέσεις ναι αλλά μονο εξαιρέσεις.
Οι εφημερίδες αυτές προσφέρουν διασκέδαση υπο την κάλυψη πολιτικής.Αρα οποιαδήποτε πολιτική είναι ενταγμένη σε αυτό το πλαίσιο.
Αλλιώς δεν δουλεύει η συμβαση

Leo Kastanas said...

Φίλε Γιάννη
είναι εφημεριδάκια εμπορικά έξυπνα και απαραίτητα για την πόλη. Κακώς έχουν πολιτική. Απλά είναι εύκολο να γράφεις πολιτικά κείμενα και πολύ πιο δύσκολο να γράφεις κριτική δίσκου, σινεμά, φαγητού κλπ. Θέλει γνώσεις και αυτό πια σήμερα σπανίζει. Δεν είναι εξειδικευμένα περιοδικά σαν τους 4 τροχούς, το κυνήγι και ψάρεμα και όλα τα σχετικά. Απλά τα κείμενα συνοδεύουν τις διαφημίσεις, έχεις δίκιο. Oμορφα είναι, Τα διαβάζω αν και δε μένω στο κέντρο, όποτε τα πετύχω. Κάτι σαν τσίχλα, τα καταναλώνεις χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Γιαυτό είναι και free.

Left Liberal Synthesis said...

Leo
Για αυτο και τα περιοδικά αυτα έχουν μια γενική πολιτική σύλληψη ,αναγκαστικά αισιόδοξη.
Ειναι από την φύση τους τετοια
Αλλιως δεν θα συνοδευαν τις διαφημήσεις ανάλογα

Ραούλ said...

LLS,
οξυδερκής και απρόοπτη η προσέγγισή σου.
Σωστά: Μην περιμένεις το Καθολικό από τους ιερείς του Μερικού.
(και μην περιμενεις Πολιτικό από τους υπηρέτες του Αισθητικού, θα πρόσθετα.)

Δυο παρατηρήσεις εντουτοις.

Τα φρι-πρες τα σκατώνουν όταν μεταπηδούν (και το κάνουν όλο και συχνότερα) από το Μερικό, που είναι το πεδίο τους, στο Καθολικό.
Τότε φαίνονται και οι αδυναμίες τους και οι ιδεοληψίες τους.

Είναι σωστό , όπως λες, να μη ζητάμε από το φρι πρες να αναλύσει το σύμπαν, αλλά αυτό το κάνει! Και μάλιστα με όρους λαιφ στάιλ, δηλ. γενικεύοντας το μερικό και αισθητικοποιώντας το πολιτικό.

Αν εξαιρεσουμε τον (απολυθέντα υπό Τσαγκ.) Παπαγιώργη, τον Στάθη Στασινό, και κάποιες άλλες εξαιρέσεις, ποιοι άλλοι γράφουν πολιτικά με στοιχειώδη αντανακλαστικά μητρόπολης;

Ολοι οι άλλοι πολιτικολογούν, μπανάλ, σαν τον ανεκδιήγητο Γεωργιάδη ή τον Δήμου (ναι, ζει!), γιατί ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ και δεν θέλουν να κάνουν κάτι άλλο.
Είτε *ηθικολογούν*, ασυστόλως, σαν την υστερική Σώτη Τριανταφύλλου, τσιρίζοντας ότι αυτοί είναι οι πραγματικοί μοντέρνοι αριστεροί!

Ας μην ξεχνάμε τέλος, το σημαντικότερο:
Τόσο ο Γεωργελές, όσο και ο Τσαγκ., υπήρξαν υποπροϊόντα του Κωστοπουλισμού, μιας γιγάντιας μπίζνας φενακισμού και εξαχρείωσης. Με τα ίδια διανοητικά εργαλεία πορεύονται.


Στο χρηστικό μέρος δε, η κριτική εστιατορίων, βιβλίων κ.λπ. είναι 90% καθοδηγούμενη από την εισροή διαφήμισης. Το πραγματικό είναι μόνο μια τόση δα στιγμούλα, μεσα στο γενικευμένο ψέμα...
Θλιβερό.

Left Liberal Synthesis said...

Ραούλ

Χαίρομαι παντα οταν σχόλια επεκτείνουν την ανάρτηση εκεί που δεν είχα δει

Το έναυσμα μου ήταν μια υποβόσκουσα κριτική προς τις πολιτικολογιές του Athens Voice λες και η εφημερίδες αυτές μπορούν να κάνουν και κάτι άλλο

θα έλεγα για την δουλειά τους μαλλον καλές είναι ,συγκρινόμμενες με αντιστοιχα εντυπα του εξωτερικού

ΡΑΟΥΛ said...

LLS,

Κοίτα, εγω λέω συνοπτικά, ότι ξεκίνησαν να είναι χρηστικοί οδηγοι της μητρόπολης (με συγκρατημένη αισιοδοξία) και συντομα κατάντησαν να λαϊφστολογούν και να πολιτικολογούν...
(ισως και γιατί η αγοαρα στενεύει και ζορίζεται...)

Στο χρηστικό μέρος είναι κουρέλες... Χειρότερες από το Αθηνόραμα. Αναξιόπιστες.
Διότι δεν κριτικάρουν τους διαφημιζόμενους τους, δεν μπορούν, απλώς τους προμοταρουν.
Υπάρχουν εστιατόρια που σκίζουν από στόμα σε στόμα, και στις φυλλάδες δεν εμφανίστηκαν ποτέ!

Η δε λαϊφστάιλ πολιτικολογία τους είναι εν πολλοίς:

α/
μια πληκτική απολογητική του συστήματος, μια γκρίνια, κάτι σαν πασόκ νεοπλιμπεραλ Πάσχος Μανδραβέλης και ΕΑΡ νεολιμπεραλ Κανέλης και ακροδεξιός Καλύβας μαζί...

ή β/
το σοκ του απολιτίκ που θυμώνει με την τυφλή έκρηξη του πολιτικού, που θυμώνει γιατί η επελαύνουσα φτώχεια απειλεί το αισθητικό.

Αντε, πολλά ειπαμε.
Ισως χρήσιμα.

Left Liberal Synthesis said...

Ραουλ

Προφανως έχεις "σκανάρει" το
φαινόμενο πολυ καλύτερα

Στα χρηστικά δεν έχω σχόλιο,γιατί η μηδαμηνότητα της εμπλοκής μου στο σύνολο της ψυχαγωγικής εστίασης δεν ειναι καν ανακοινωσιμη .Δεν εχω παρα να σε
παρακολουθήσω.

Οσον αφορά τον λόγο ο οποίος συνοδεύει ως λεζαντα το πλήθος των διαφημήσεων, έχω απαιτήσεις λεζάντας.Παρ'ότι και στις λεζάντες βρίσκω πολύ ενδιαφέροντα πράγματα και προσωπα

Χαιρετώ