Monday, May 11, 2009

Απο τον φίλο στον πλησίον

Χρειάστηκε να ξαναπεράσω απο μια παλιά γειτονιά της Αθήνας ,δίπλα σε σταθμό του Ηλεκτρικού.Είχα να παω πολλά χρόνια,πανω από δεκαετία.Οποτε πήγαινα ,θαύμαζα ενα μικρό δρόμο με δέντρα στις δύο πλευρές,και μερικές μονοκατοικίες κατάλοιπα παλιών εξοχικών.Ο δρομος έχει ενα απόηχο «καλής γειτονιάς» του 60.

Σε μια διαδρομή 400 μέτρων παρατήρησα με έκπληξη οτι σχεδόν κάθε πενήντα μέτρα ,η γειτονιά φιλοξενεί «σπίτια».Αλλα χωρίς αίσθηση γκετο,σε μια ιδιόρρυθμη ισορροπία με την υπόλειπη γειτονιά

Ταυτόχρονα οι συνδιαβάτες δίπλα μου ήταν σε ποσοστό 70 % ξένοι.Η ακούσια λαθροακρόαση με τους διασταυρούμενους διαβάτες προσφέρει κάτι από Βαβέλ.Οι επιγραφές στα μαγαζάκια,τουλάχιστον σε πεντε απολύτως διαφορετικές γραμματοσειρές.Το κυριλλικό αλφαβητο,αντικρύζει το ινδικό,που αντιμάχεται σε καλιγραφική δύναμη το αραβικό,που κάνει παρέα με την λατινική λιτότητα.Μια πολυεθνικότητα χωρίς προηγούμενο για την πόλη.

Και πολυκοσμία ,δεκάδες άνθρωποι στους δρόμους ,περιφερόμενοι λες και είναι Κυριακή.
Νέες μικρές πολυκατοικίες,παραδίπλα σχολεία,μια μικρή παιδική χαράΜια καινοφανής κοινωνία δημιουργείται σε διάφορους πόλους στην Αθήνα.Μια ποικιλία ανθρωπων λειτουργιών,εργασιών διασταυρώσεων αναδύεται ,εκλύεται ως πλεόνασμα από την ηφαστειώδη πραγματικότητα.

Τετοια κοκταίηλ δεν τα έχει ξαναδοκιμάσει αυτή η πόλη.

Οι οπτικές πολλές

Αν μένεις πολλά χρόνια στην γειτονία μαλλον θα πεις
Η γειτονιά «υποβαθμίστηκε» έπεσε κατηγορία.Οι παλιοί κάτοικοι ,οταν μπορούν φεύγουν ,και οι καινούργιοι,έρχονται μαζί με την αγωνία τους.Και η αγωνία δεν είναι καλός φίλος.

Αν περνάς κάθε δέκα χρόνια μπορείς να σκεφτείς
Μια ιστορική μεταβολή συμβαίνει δίπλα μας.Η αναστάτωση εχει χαρακτήρα υπόσχεσης.Τα νέα ανθρωπινα μάγματα ανακατεύονται τώρα και θα σχηματίσουν πρωτοφανείς λάβες.
Οι πόλεις είναι ολοζώντανες.O Wittgestein είχε πει πως γλώσσες και πόλεις αναπτύσσονται όμοια.Νέα στοιχεία εισέρχονται βρίσκουν λειτουργική θέση,και δημιουργούν δυναμικές εκκίνησης νεων ρευμάτων.

Πριν το ερώτημα αν οι αλλαγές είναι αρεστές οι όχι,προυπάρχει το ερώτημα
Μπορουμε να αφομοιόσουμε τέτοιες γρήγορες αλλαγές;
Δεκαπέντε χρόνια για να μεταβληθεί μια συμπαθητική γειτονιά της Αθήνας,από τόπο ενδοαστικής βόλτας σε ακατανόητο υβρίδιο συγκατοίκισης μεταναστών ,είναι ιλλιγγιώδης μικροχρόνος.Είναι πολεοδομικό dt.

Απο ότι φαίνεται τα καταφέρνουμε με δυσκολία.
Αλλα η ανεξέλγκτη παρέκλιση από την συμβίωση δεν είναι απίθανη.
Τα γεγονότα στην Ομόνοια,και η έρπουσα δηλητηριώδης ξενοφοβία,δείχνουν ότι οι αντοχές στην αφομοίωση του καινούργιου περιορίζονται.

Αν κάτι έχει μείνει καλό στην Αθήνα είναι η σχετική διαταξικότητα της.Με λίγες εξαιρέσεις, οι συνοικίες της Αθήνας σωρεύουν μια σχετική αντιπροσωπεύση του γενικού πληθυσμού.
Μεχρι ποτε όμως;
Η δημογραφική πίεση στην Αθήνα είναι τρομερή.Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά .Μπορούμε να υποθέσουμε οτι και εκατό χιλιάδες προσφυγες συρρέουν στην Αθήνα καθε έτος.
Οπως πάντα το ζήτημα θα διαχυθεί,χωρις διαχείριση.Οτι ήθελε προκύψει.Ο σώσων εαυτό σωθήτω.

Οι μετανάστες αφου υπερχειλίσουν την Ομόνοια,που μεταβάλλεται σε αστικό στρατόπεδο τύπου Darfur,θα μετακομίσουν όπου βρουν.
Πολεοδομικά,διαχειριστικά και ιδεολογικά προβλήματα θα αναμειχθούν στο ίδιο μιξερ.Και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε.

Ο χαοτικός τρόπος με τον οποίο η Ελληνική πολιτεία καταπιάνεται με τα προβλήματα,εφαρμόζεται στο κατ’εξοχήν πολύπλοκο.

Την εισροή προσφύγων.

Η ανθρωπιστική και ιδεολογική στάση υπεράσπισης όλων των δικαιωμάτων των προσφύγων ,θα περάσει ως ιδεολοψία αν δεν συνοδευτεί με μέτρα θετικής διαχείρισης.Αλλιώς η τραυματική πραγματικότητα θα τροφοδοτήσει δυο αντίρροπες δράσεις
-Την ανευ προηγουμένου πασης φύσεως εκμετάλευση των προσφύγων
-Την χονδροειδή απόρριψη τους ως φορέων πολεοδομικής υποβάθμισης,διασποράς ασθενειών.

Απο τον φίλο στον πλησίον

Η πολιτική θεολογία μας έχει κληρονομήσει δύο θεμελιώδεις έννοιες διαχείρισης του ξένου.
Τον φίλο και τον πλησίον
Ο φίλος προέρχεται από την διεύρυνση της φυλής,μια διάχειση της συγγένειας αίματος.Οι φιλίες της αρχαίας Ελλάδος εμπλέκονται σε μεγαλειώδεις ιστορίες αυτοθυσίας και αλτρουισμού.
Ωστόσο οι φιλία προυποθέτει την εναντίωση εναντίον του εχθρού .Ο φίλος κουβαλάει τον εχθρό.Ο Πάτροκλος βοηθά τον Αχιλλέα εναντίον του Εκτορα.
Ωστόσο ο πλησίον ,ο γείτονας δεν προυποθέτει κανένα τρίτο.Ο γείτονας έρχεται μόνος και απρουπόθετος ,εγκαθίσταται απρόσκλητος στον χώρο,δημιουργώντας από μόνος του τον «πλησίον».
Δεν υπάρχει εγγύτητα με το τίποτα,Η εγγύτητα δημιουργείται μόνο από τον άλλο τον ξένο τον γείτονα.
Η υπόθεση με τους μετανάστες δεν είναι υπόθεση φιλίας, προτίμησης ,επιλογής.Είναι υπόθεση αυτοαναφορικής εγγύτητας.Ο πλησίον είναι γείτονας γιατί απλώς υπάρχει.
Τους φίλους εκάστοτε τους χάνεις,η τους μετατρεπεις σε εχθρούς
Τους πλησίον δεν τους απομακρύνεις ποτέ,παραμένουν δίπλα σου.O πλησίον ο γείτονας με την παρουσία του δημιουργεί γετνείαση γειτονιά εγγύτητα.

Οι προσφυγες δεν είναι «φίλοι» είναι πλησίον

Οι ακροδεξιοί ,συντηρητικοί κύκλοι,λειτουργούν εντός του ρατσιστσικού σχήματος γιατί πριν από αυτό λειτουργουν εντός του απόλυτου εμείς-εσεις διαχωρισμού.
Ο ρατσισμός και η ξενοφοβεία προκύπτει απο την πολιτική θεολογία της «φιλίας».Απο την ανθρωπολογία του κρατικού διαχωρισμού.Ο προσφυγας είναι εκτός αφου δεν είναι εντός.
Η λύση των πραγματικων προβλημάτων όμως θα έρθει απο της διαπραγματευση της εγγύτητας.
Η προσφυγες ήρθαν και δημιουργούν χωρους,γειτονιές είτε το θέλουμε είτε οχι.
Η ροπή της πολης θα εξαρτηθεί από την δική μας οπτική

Info
Για την πολιτική ανάλυση της φιλίας
J.Derrida :The politics of friendship (2006)
Για την πολιτειολογία του πλησίον
S.Zizek :Neighbor (2006)

12 comments:

Νοσφεράτος said...

μπραβο
( ξερεις τι γνωμη εχω για σενα ε; Μπορει να διαφωνώ σε επιμερους αλλά μ' αρέσει ο τροπος που ανοιγεσαι σε ζητηματα ..Περα απο κλισε)

Left Liberal Synthesis said...

Nosferato
Είπαμε αν δεν είχα την φιλοξενεια σου και την υπερχειλίζουσα ευγένεια σου ,ίσως οι εμπνευσεις να πηγαίναν αλλού.
Να σε καλα με την τρομερη εργατικότητα σου

Anonymous said...

sou vrika video ws suni8ws.
O filos borei na nai kai plision, kai giati oxi ...na legetai "five"

dialegeis kai perneis:

1.Gary Numan: http://www.youtube.com/watch?v=fofzrDD8IG8
2.Diaskeuh apo MM & NIN :http://www.youtube.com/watch?v=MGb-rnWhzIk
3.Diaskeuh apo Foo Fighters: http://www.youtube.com/watch?v=2OlxJdNmyYU

Down in the park


Down in the park
Where the machmen meet
The machines are playing `kill-by-numbers
Down in the park with a friend called `five

I was in a car crash
Or was it the war?
Well, Ive never been quite the same
Little white lies like I was there

Come to zom-zoms, a place to eat
Like it was built in one day
You can watch the humans
Try to run

Oh, look, theres a rape machine
Id go outside if it looks the other way
You wouldnt believe
The things they do

Down in the park
Where the chant is death, death, death
Until the sun cries morning
Down in the park with friends of mine

We are not lovers
We are not romantics
We are here to serve you
A different face but the words never change

Left Liberal Synthesis said...

MAA
Παντα γόνιμες οι μουσικές σου προεκτάσεις

ippoliti_ippoliti said...

Φοβερή προσέγγιση κατά τη γνώμη μου.
Καλό βράδυ

Left Liberal Synthesis said...

Ιππολυτη
Καλως ηρθες,και ευχαριστω

divein said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Anonymous said...

Η γνωστή κοινωνιολογική έρευνα του Πάτναμ είχε δείξει ότι στα πολυπολιτισμικά περιβάλλοντα οι άνθρωποι ούτε στον πλησίον προσφεύγουν, ούτε στον φίλο, αλλά κλείνονται στο καβούκι τους. Επειδή ζω εκεί απ' όπου περνάς κάθε 10 χρόνια σου συνιστώ να ξεκινήσεις το κήρυγμα σου κατά του συντηρητισμού και της ξενοφοβίας από τους μετανάστες. Είμαι σίγουρος ότι θα σε ακούσουν με πολύ ενδιαφέρον.

Left Liberal Synthesis said...

Anonyme
-Δεν υπάρχει κανενα κυρηγμα
-Δεν προσεξες την αποστασιοποίηση απο μια μελοδραματική οπτική αλληλεγγύης
-Δεν προσεξες την αποσταση απο εξωραισμούς
Προφανως το καβουκι παρεχει ασφαλεια,και προφανως είναι ο πιο φυσικός τρόπος.Παντως η αδράνεια θα οδηγήσεις στα χειρωτερα

LeftG700 said...

H G700είναι δύο. Μια εξ αυτών κάθεται αριστερά.

L’Enfant de la Haute Mer said...

Ένα ερασιτεχνικό κείμενο για το γκέτο θα έλεγαν οι 'ειδικοί'.
Έχει όμως μια απρόσμενα φρέσκια ματιά, σχεδόν συμμετοχικής παρατήρησης, καθαρή από προκαταλήψεις, κληρονομημένες ιδέες και ιδεολογήματα. Κι είναι για τούτο, μια απόπειρα-έργο τέχνης, ένα στιγμιότυπο βγαλμένο μέσα από το αδιάκοπο πήγαινε-έλα μεταξύ του 'διασχίζω και αφήνομαι να νιώσω' και του 'έχω διαβάσει'.
Ο Loïc Wacquant θα έλεγε, πως τούτη η μορφή δεν μοιάζει με τα ευρωπαϊκά inner cities, αλλά είναι τυπικό αμερικάνικο γκέττο. Με το σπάσιμο της αλληλεγγύης του αίματος, εις όφελος της αλληλεγγύης άλλων τύπων: ταξικής, ομάδων πίεσης, ομάδων συμφερόντων...
Με όλη τη βία που αυτό εμπεριέχει εκεί και υπόσχεται εδώ..
Πολύ όμορφο, θαυμάσιο κείμενο.

Left Liberal Synthesis said...

L'enfant
Απολαμβανω την προέκταση της αναρτησης μεσω του Wacquant.
Ειναι πολλαπλες οι φορές που η ευρυχωρη ευγένεια των αναγνωστων προσδιδει ιδιότητες στο LLS που προφανως δεν αποτολμα να αποκτήσει.
Τα δε εργα τεχνης ,ως γνωστόν,δεν νοηματοδοτουνται ποτε από τους τεχνιτες αλλα από οσους τα βλεπουν ως τετοια.