Ας αξιοποιήσει η Αριστερά τώρα την Κρίση και τον R.Shiller

Πριν πέντε μήνες παρουσιάσαμε τον R.Shiller ,στις παράλληλες αναρτήσεις.Δεν μας ενέπνευσε κανενός τύπου προβλεπτική ικανότητα για την κρίση (για την οποία πολλοί μιλούσαν ) ,αλλά η κατεύθυνση του βιβλίου του.

Στο Financial Order ο Shiller ,προτείνει την αναχαίτηση του κοινωνικού ρίσκου που αφορά χώρες,εργαζόμενους,κοινωνική ασφάλεια κλπ,με την χρήση χρηματοκοοικονομικών εργαλείων.

Αγνοώ την πολιτική κατεύθυνση του Shiller εντός της Αμερικανικής πολιτικής τοπολογίας,και πιθανότατα να ανήκει στις πιο "δημοκρατικές" πτέρυγες της Ακαδημαικής κοινότητας.Είναι ακόμα πιθανόν ο τύπος να ακούει Αριστερά στην Ευρωπαική εκδοχή της και να νομίζει φοράμε κόκιννα σκουφάκια και κάνουμε παρελάσεις στην κόκκινη πλατεία.

Εκείνο όμως που ενθουσίασε το ιστολόγιο είναι η φιλοσοφική και ιδεολογική εκκίνηση του εγχειρήματος,που συνοπιτικά θα μπορούσε να εκφρασθεί ως "οικειοποίση απο την Αριστερά όλων των επινοήσεων του καπιταλισμού"

Καινοτομία στην ανεύθυνη και αυτιστική κονόμα εσείς,οικειοποίηση της καινοτομίας και χρήση της για τους εργαζόμενους εμείς.

Οσο και αν φαίνεται απλό, το καινοφανές,στρατωτοκρατικό μόρφωμα που αναπτύχθηκε στην Ρωσία,παρά την αναμφισβήτητη αρχική απελευθερωτική του συμβολή με την ανάδειξη των εργαζομένων ως αυτόνομο και ενεργητικό υποκείμενο της πολιτικής,μέ την μονολιθική κρατική αλλά σχετικά απλοική δομή του,σημαδεύει ακόμα και την σύγχρονη αριστερά ως ένα ρεύμα που αναζητά την "απλότητα" στα σύγχρονα τεκταινόμενα.

Κι'όμως ο Marx, είναι ένας διανοητής της πολυπλοκότητας και της αφαίρεσης ,ο Λενιν μια ιστορική μορφή καθολικού διανοούμενου του οποίου σκόπιμα υποτιμάται ο οικονομικός φιλελευθερισμός (τόσο από δεξιούς όσο και αριστερούς) του κατά την λεγόμενη ΝΕΠ, ενώ ο ύστερος Althusser μέσω του υλισμού της συνάντησης ανοίγει διάπλατα τους διανοητικούς ορίζοντες της Αριστεράς μακρυά από διάφορες νομοτέλειες στον ανοικτό χώρο του αστάθμητου.

Η ενστικτώδης αριστερή αντιμετώπιση της κρίσης ως κουφαίας απόδειξης της καπιταλιστικής καταβαράρθρωσης,χάνει την μοναδική ευκαιρία να οικειοποιθεί το δυναμισμό των καινοτόμων χρηματοοικονομικών προιόντων (οχι αυτά καθ΄ευατά) .Αν τα προιόντα αυτά έχουν την δύναμη να δημιουργήσουν ένα τερατώδη πλούτο που συρρικνώνεται απότομα προκαλώντας καταστροφή σε εργαζομένους,τότε ο δυναμισμός αυτός δεν είναι "αέρας"

Ας θεωρητικολογήσουμε

Ο διαχωρισμός μεταξύ "αερά" της χρηματοοικονομικής σφαίρας και "εδάφους" της πραγματικής οικονομίας,είναι αρχαική πρόσληψη που δεν έχει καμιά σχέση με τον Marx.

Ολη η σύλληψη του Κεφαλαίου αφορά ακριβως την ανάδειξη των αφηρημένων αλλά πραγματικών δομών που διέπουν την οικονομία,και βεβαίως δεν είναι και τόσο απλο (παρά τις έντιμες προσπάθειες του Μηλιού) να γίνουν κατανοητές έννοιες κλειδί όπως η "αφηρημένη εργασία" το Κεφάλαιο και το χρήμα ως "σχέση" η μή "μετρήσιμη υπερεργασία" και όλη η Μαρξιστική διαλεκτική ως διερεύνηση ουσίας και μορφών.

Δυστυχώς ο καπιταλισμός είναι το κατ'εξοχήν αφηρημένο σύστημα με τις πραγματικές συνέπειες.

Ο αυθόρμητος αποτροπιασμός των αερητζήδων του Χρηματηστηρίου,είναι λογικός καθ'όσον αφορά τις απάνθρωπες ανήθικες διαφορές αμοιβών που απομυζούνται στην χρηματοκοικονομική σφαίρα,αλλά δυστυχώς είναι παράλογος στην αποστροφή προς το αφηρημένο.Υπερβαίνει τις ικανότητες του αδέσποτου ιστολόγου να αναλύσει ακριβώς το πως και γιατί οι δομές αφαιρέσεις δημιουργούν συμβάντα,άλλωστε θα το κλείσει το μαγαζί ο Badiou??

Συμπερασμα τα καταραμένα καινοτόμα προιόντα απέδειξαν δυναμισμό,παρήγαγαν θηριώδη πλούτο,και παρουσιάζουν τα όρια τους.

Αν η Αριστερά έχει αποφασίσει να αφήσει στους νεοβάρβαρους άπληστους το copyright της χρηματοοικονομίας,και να αρκεστεί στην "μελλοντολογική νοσταλγία" ενός μη τεχνολογικού απλοικού κομμουνισμού σε στυλ "το σπίτι στο λειβάδι" έχει καλώς.

Αν όμως οικειοποιηθέι εδώ και τώρα τον δυναμισμό των derivatives,τα εντάξει σε ένα πλέγμα κοινωνικής προστασίας των αδυνάτων,όπως ο Λενιν κάλεσε τους καπιταλιστές να σχηματοποιήσουν το προλεταριάτο της πρώτης προλεταριακής επανάστασης μήνες μετά την επιτυχία της,τότε έχουμε όλοι ένα λαμπρό μέλλον.